تفاوت ویزای 189 و 190 استرالیا و انتخاب بهترین ویزا

تصمیم‌گیری برای مهاجرت به استرالیا، گامی بزرگ و هیجان‌انگیز است. یکی از مهم‌ترین تصمیماتی که در این مسیر با آن روبرو می‌شوید، انتخاب نوع ویزا است. دو نوع از پرطرفدارترین ویزاهای مهاجرت کاری به استرالیا، ویزای 189 (مهارتی مستقل) و ویزای 190 (مهارتی با اسپانسر ایالتی) هستند. هر دو این ویزاها به شما امکان اقامت دائم در استرالیا را می‌دهند، اما تفاوت‌های مهمی دارند که می‌تواند بر مسیر مهاجرتی شما تأثیرگذار باشد. در این مقاله، قصد داریم به بررسی دقیق تفاوت ویزای 189 و 190 بپردازیم. با درک این تفاوت‌ها، شما می‌توانید تصمیم آگاهانه‌تری در مورد انتخاب ویزای مناسب با شرایط و اهداف خود بگیرید.

انتخاب ویزای مناسب، نه تنها بر مدت زمان پردازش پرونده و احتمال موفقیت شما در اخذ ویزا تأثیر می‌گذارد، بلکه بر کیفیت زندگی شما در استرالیا نیز مؤثر است. هر یک از این ویزاها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب نادرست ممکن است به محدودیت‌هایی در انتخاب محل سکونت، شغل و سایر جنبه‌های زندگی شما منجر شود.

درخواست مشاوره

معرفی ویزاهای 189 و 190 استرالیا

ویزای 189 (Skilled Independent Visa)

ویزای 189، یک ویزای کاری مستقل است که به افراد متخصص و ماهر اجازه می‌دهد بدون نیاز به اسپانسری از طرف یک کارفرما، ایالت یا منطقه، به استرالیا مهاجرت کنند. این ویزا از نوع اقامت دائم است و به دارندگان آن اجازه می‌دهد در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کنند. هدف اصلی این ویزا جذب نیروهای کاری متخصص برای رفع کمبود نیروی کار در مشاغل موردنیاز کشور است.

این ویزا برای متقاضیانی طراحی شده است که در لیست مشاغل موردنیاز بلندمدت و استراتژیک (MLTSSL) قرار دارند. متقاضیان باید ابتدا از طریق سیستم امتیازدهی SkillSelect، حداقل امتیاز لازم (معمولاً 65 امتیاز) را کسب کنند و سپس دعوت‌نامه (Invitation to Apply) دریافت کنند. معیارهای امتیازدهی شامل عواملی نظیر سن، مهارت زبان انگلیسی، سابقه کاری، تحصیلات و سایر فاکتورهاست. این ویزا انعطاف‌پذیری بالایی دارد، زیرا دارندگان آن هیچ محدودیتی برای انتخاب محل زندگی یا کار ندارند. علاوه بر این، این ویزا امکان دسترسی به مزایای اقامت دائم، از جمله خدمات درمانی و آموزشی دولتی و مسیر آسان‌تر برای اخذ شهروندی استرالیا را فراهم می‌کند.

ویزای 190 (Skilled Nominated Visa)

ویزای 190، یک ویزای کاری اسپانسری است که برای نیروهای ماهری که توسط یکی از ایالت‌ها یا مناطق استرالیا نامزد شده‌اند، صادر می‌شود. این ویزا نیز از نوع اقامت دائم است، اما متقاضی باید در ایالتی که او را اسپانسر کرده است، برای مدت مشخصی (معمولاً دو سال) زندگی و کار کند. هدف از این ویزا جذب نیروهای متخصص برای رفع نیازهای خاص ایالت‌های مختلف استرالیا است.

یکی از مزایای اصلی این ویزا، دریافت 5 امتیاز اضافی در سیستم SkillSelect به دلیل اسپانسری ایالت است که می‌تواند شانس متقاضیان را برای دریافت دعوت‌نامه افزایش دهد. برای دریافت این ویزا، متقاضیان باید ابتدا در لیست مشاغل موردنیاز ایالت اسپانسر قرار داشته باشند و تعهد خود را برای زندگی در آن ایالت نشان دهند. هر ایالت لیست مشاغل و شرایط خاص خود را دارد، که ممکن است شامل سطح خاصی از تجربه کاری، مهارت‌های زبان انگلیسی و توانایی تمکن مالی باشد.

این ویزا همچنین به دارندگان اجازه می‌دهد اعضای خانواده خود را به استرالیا بیاورند و از مزایای اقامت دائم، مانند خدمات درمانی و آموزشی، بهره‌مند شوند. در حالی که ویزای 190 نیاز به تعهد به ایالت اسپانسر دارد، اما پس از مدت تعیین‌شده، دارندگان آن می‌توانند در هر نقطه‌ای از استرالیا زندگی و کار کنند.

تفاوت‌های ویزای 189 و 190 استرالیا

ویزای 189 و 190 هر دو فرصت‌های ارزشمندی برای مهاجرت کاری به استرالیا فراهم می‌کنند، اما با وجود شباهت‌هایی که این دو نوع ویزا دارند، تفاوت‌های مهمی در نیازها و محدودیت‌های آن‌ها وجود دارد که تأثیر زیادی بر تصمیم‌گیری متقاضیان خواهد داشت. تصمیم‌گیری نهایی باید بر اساس شرایط شخصی، اهداف شغلی و نیازهای مهاجرتی شما انجام شود. در ادامه این تفاوت‌ها به طور کامل بررسی شده‌اند.

1. نیاز به اسپانسر

یکی از تفاوت‌های اساسی بین ویزای 189 و 190، نیاز به اسپانسر است:

ویزای 189 (Skilled Independent Visa): این ویزا کاملاً مستقل است و نیازی به حمایت یا اسپانسری از طرف ایالت یا کارفرما ندارد. متقاضی می‌تواند مستقیماً برای این ویزا درخواست دهد، مشروط بر اینکه حداقل امتیاز لازم را کسب کند. این ویژگی باعث می‌شود متقاضیان آزادی عمل بیشتری در انتخاب مکان زندگی و کار داشته باشند.

ویزای 190 (Skilled Nominated Visa): برای دریافت این ویزا، حمایت یک ایالت یا منطقه لازم است. متقاضی باید در لیست مشاغل موردنیاز ایالت اسپانسر قرار داشته باشد و تعهد دهد که برای مدت مشخصی (معمولاً 2 سال) در آن ایالت زندگی و کار کند. این شرط تعهد می‌تواند تأثیری بر انتخاب افراد داشته باشد، زیرا برخی ممکن است به دلایل شغلی یا شخصی تمایل به مهاجرت به ایالت دیگری داشته باشند.

2. محدودیت محل اقامت و کار

تفاوت دیگر این ویزاها مربوط به محدودیت در محل اقامت و کار است:

ویزای 189: دارندگان این ویزا می‌توانند بدون محدودیت در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کنند. این امر برای کسانی که به دنبال آزادی در انتخاب محل زندگی یا تغییر شغل هستند، یک مزیت بزرگ است.

ویزای 190: متقاضیانی که این ویزا را دریافت می‌کنند، باید برای مدت اولیه‌ای که ایالت اسپانسر تعیین کرده (معمولاً 2 سال)، در آن ایالت یا منطقه زندگی و کار کنند. اگرچه این تعهد الزامی نیست و نقض آن منجر به باطل شدن ویزا نمی‌شود، اما دولت‌های ایالتی انتظار دارند متقاضیان به این تعهد پایبند باشند.

3. حداقل امتیاز موردنیاز

هر دو ویزا از طریق سیستم امتیازدهی SkillSelect ارزیابی می‌شوند، اما در مورد امتیازات تفاوت‌هایی وجود دارد:

ویزای 189: برای دریافت دعوت‌نامه در این ویزا، متقاضی باید حداقل 65 امتیاز کسب کند. با این حال، بسته به رقابت در مشاغل خاص، ممکن است امتیازهای بالاتری مورد نیاز باشد.

ویزای 190: در این ویزا، متقاضی علاوه بر امتیاز کسب‌شده، 5 امتیاز اضافی به دلیل اسپانسری ایالتی دریافت می‌کند. این امتیاز اضافه شانس موفقیت متقاضی را افزایش می‌دهد، به ویژه برای کسانی که در مرز حداقل امتیاز هستند.

4. سرعت و فرآیند دریافت دعوت‌نامه

سرعت دریافت دعوت‌نامه در این دو ویزا نیز تفاوت دارد:

ویزای 189: این ویزا معمولاً رقابت بیشتری دارد، زیرا تعداد محدودی از مشاغل در لیست بلندمدت (MLTSSL) برای آن تعریف شده است. فرآیند دریافت دعوت‌نامه ممکن است زمان‌بر باشد، به خصوص اگر امتیاز متقاضی نزدیک به حداقل 65 باشد.

ویزای 190: اسپانسری ایالتی می‌تواند فرآیند دعوت‌نامه را سریع‌تر کند. ایالت‌ها بسته به نیازهای شغلی خود، ممکن است به سرعت دعوت‌نامه برای متقاضیان صادر کنند. این امر باعث می‌شود متقاضیان شانس بیشتری برای دریافت ویزا در مدت زمان کوتاه‌تر داشته باشند.

درخواست مشاوره

مزایا و معایب ویزای 189 و 190

مزایا و معایب ویزای 189 (Skilled Independent Visa)

بررسی مزایا:

• استقلال کامل: دارندگان ویزای 189 نیازی به اسپانسری از ایالت یا کارفرما ندارند و می‌توانند در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کنند. این آزادی عمل برای افرادی که قصد دارند محل اقامت خود را بدون محدودیت انتخاب کنند، بسیار ارزشمند است.
• اقامت دائم از ابتدا: این ویزا یک ویزای اقامت دائم است، به این معنا که از روز اول به متقاضی و اعضای خانواده‌اش اجازه زندگی، کار و تحصیل در استرالیا را می‌دهد. همچنین، امکان دسترسی به خدمات درمانی (Medicare) و آموزشی دولتی فراهم است.
• آسان‌تر شدن مسیر شهروندی: با داشتن این ویزا، متقاضیان می‌توانند پس از سپری کردن مدت مشخصی (معمولاً 4 سال)، برای دریافت شهروندی استرالیا اقدام کنند.
• عدم نیاز به تعهد به ایالت یا منطقه خاص: برخلاف ویزای 190، متقاضی ملزم به اقامت در یک ایالت خاص نیست و می‌تواند آزادانه شغل و مکان زندگی خود را تغییر دهد.

بررسی معایب:

• رقابت بالا: به دلیل تعداد محدود مشاغل در لیست بلندمدت (MLTSSL)، رقابت برای دریافت دعوت‌نامه بسیار شدید است. متقاضیان با امتیاز بالاتر شانس بیشتری دارند، اما کسانی که در مرز حداقل امتیاز (65) قرار دارند، ممکن است مدت طولانی منتظر بمانند.
• لیست محدود مشاغل: فقط مشاغلی که در لیست بلندمدت مشاغل موردنیاز (MLTSSL) قرار دارند، واجد شرایط این ویزا هستند. این امر دایره انتخاب شغلی متقاضیان را محدود می‌کند.
• فرآیند طولانی‌تر: به دلیل رقابت زیاد و سیستم اولویت‌بندی امتیازات، فرآیند دریافت دعوت‌نامه برای این ویزا ممکن است طولانی باشد.

مزایا و معایب ویزای 190 (Skilled Nominated Visa)

بررسی مزایا:

• افزایش شانس دریافت دعوت‌نامه: یکی از بزرگ‌ترین مزایای این ویزا، دریافت 5 امتیاز اضافی به دلیل اسپانسری ایالتی است. این امتیاز اضافه می‌تواند برای متقاضیانی که امتیازشان نزدیک به حداقل است، بسیار حیاتی باشد.
• فرآیند سریع‌تر: ایالت‌های استرالیا معمولاً سریع‌تر از دولت فدرال دعوت‌نامه‌ها را برای مشاغل موردنیاز خود صادر می‌کنند. این امر فرآیند دریافت دعوت‌نامه را تسریع می‌کند.
• تنوع در لیست مشاغل: ویزای 190 شامل مشاغل لیست بلندمدت (MLTSSL)، کوتاه‌مدت (STSOL) و لیست‌های ایالتی است. این تنوع، دامنه انتخاب متقاضیان را گسترش می‌دهد.
• اقامت دائم با امکانات مشابه: این ویزا نیز از نوع اقامت دائم است و به دارندگان آن اجازه می‌دهد پس از مدت تعهد به ایالت اسپانسر، آزادانه در سراسر استرالیا زندگی و کار کنند.

بررسی معایب:

• تعهد به ایالت اسپانسر: دارندگان این ویزا باید حداقل 2 سال در ایالت یا منطقه‌ای که اسپانسر شده‌اند، زندگی و کار کنند. اگرچه این تعهد از لحاظ قانونی الزام‌آور نیست، اما نقض آن ممکن است بر اعتبار متقاضی در درخواست‌های بعدی تأثیر بگذارد.
• تفاوت در شرایط ایالت‌ها: هر ایالت شرایط و الزامات خاص خود را دارد. این شرایط ممکن است شامل نیاز به سابقه کار در منطقه یا داشتن تمکن مالی بالا باشد که برای همه متقاضیان مناسب نیست.
• نیاز به تطبیق با نیازهای ایالت: متقاضیان باید شغل خود را با لیست مشاغل موردنیاز ایالت اسپانسر مطابقت دهند. این امر می‌تواند انتخاب شغل و ایالت را محدود کند.
• رقابت در سطح ایالتی: حتی اگر متقاضی امتیاز بالایی داشته باشد، ممکن است در لیست اولویت‌های ایالت قرار نگیرد. این رقابت در سطح ایالتی می‌تواند تأخیر در فرآیند دعوت‌نامه ایجاد کند.

کدام ویزا برای شما مناسب است؟

انتخاب بین ویزای 189 و 190 یکی از مهم‌ترین تصمیمات برای مهاجرت کاری به استرالیا است. هر دو این ویزاها فرصت‌های بی‌نظیری برای اقامت دائم و زندگی در یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان ارائه می‌دهند. با این حال، تفاوت‌ها و شرایط خاص هر یک می‌تواند تأثیر مهمی بر تصمیم‌گیری شما داشته باشد. این انتخاب به عواملی مانند شغل، امتیازات، اهداف و ترجیحات شخصی بستگی دارد. برای تصمیم‌گیری بهتر، شرایط شغلی و شخصی خود را با دقت بررسی کنید. همچنین، مشورت با یک وکیل مهاجرت یا کارشناس متخصص می‌تواند به شما کمک کند تا انتخاب درستی داشته باشید و مسیر مهاجرت خود را با اطمینان آغاز کنید.

1. تحلیل شرایط مختلف

تخصص و شغل شما: ویزای 189 مناسب برای متقاضیانی است که شغلشان در لیست مشاغل بلندمدت (MLTSSL) قرار دارد. اگر تخصص شما در این لیست باشد و تقاضای بالایی در سطح ملی داشته باشید، این ویزا گزینه بهتری است. اگر شغل شما در لیست مشاغل کوتاه‌مدت (STSOL) یا لیست‌های خاص ایالتی است، یا اگر امتیاز کافی برای ویزای 189 ندارید، ویزای 190 مناسب‌تر است.

سن متقاضی: هر دو ویزا از سیستم امتیازدهی استفاده می‌کنند که سن زیر 45 سال برای درخواست ضروری است. با این حال، سنین بین 25 تا 32 سال بالاترین امتیاز (30) را در این سیستم کسب می‌کنند. اگر به 45 سالگی نزدیک هستید، سرعت دریافت دعوت‌نامه در ویزای 190 ممکن است برای شما بهتر باشد.

امتیازات شما: حداقل امتیاز لازم برای ویزا 189 برابر با 65 است، اما در عمل متقاضیان با امتیازات بالاتر (مثلاً 80 یا بیشتر) شانس بیشتری دارند. اگر امتیاز شما بالا است، ویزای 189 به دلیل عدم محدودیت محل اقامت گزینه مطلوب‌تری است. در ویزای 190 به شما 5 امتیاز اضافی به دلیل اسپانسری ایالتی تعلق می‌گیرد. اگر امتیاز شما برای ویزای 189 کافی نیست، این ویزا می‌تواند شانس شما را افزایش دهد.

اهداف و برنامه‌های بلندمدت شما: اگر قصد دارید در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کنید یا شغل خود را آزادانه تغییر دهید، ویزا 189 انتخاب بهتری است. اگر تمایل دارید در یک ایالت خاص که نیاز به تخصص شما دارد، مستقر شوید و به سرعت دعوت‌نامه دریافت کنید، ویزای 190 گزینه مناسب‌تری است.

2. موقعیت‌های مناسب برای هر ویزا

ویزای 189 (Skilled Independent Visa):

این ویزا برای افرادی مناسب است که:

• شغل پرتقاضا و تخصص ویژه: در لیست بلندمدت (MLTSSL) قرار دارند و با تقاضای بالای ملی مواجه هستند.
• امتیاز بالا: امتیازشان در سیستم SkillSelect بالاتر از حداقل موردنیاز (65) است و در رقابت با دیگر متقاضیان شانس بالایی دارند.
• انعطاف‌پذیری در محل اقامت: علاقه‌مند هستند بدون محدودیت در هر نقطه از استرالیا زندگی و کار کنند.
• عدم نیاز به اسپانسر: نیازی به تعهد به یک ایالت خاص یا دریافت حمایت مالی ندارند.

ویزای 190 (Skilled Nominated Visa):

این ویزا برای افرادی مناسب است که:

• امتیاز محدود: برای ویزای 189 امتیاز کافی ندارند اما با اسپانسری ایالتی (5 امتیاز اضافی) واجد شرایط می‌شوند.
• شغل در لیست ایالتی: شغلشان در لیست مشاغل کوتاه‌مدت (STSOL) یا لیست‌های ایالتی قرار دارد.
• سرعت در دریافت ویزا: نیاز دارند که فرآیند دعوت‌نامه سریع‌تر انجام شود.
• تمایل به زندگی در یک ایالت خاص: مشکلی با تعهد اولیه به یک ایالت خاص ندارند و حتی علاقه‌مند به بهره‌مندی از مشوق‌های ایالتی هستند.

3. توصیه برای انتخاب مناسب بر اساس شرایط شخصی

• اگر شغل شما در لیست بلندمدت است و امتیاز کافی دارید، ویزای 189 انتخاب مناسب‌تری است، زیرا به شما آزادی کامل در انتخاب محل زندگی و کار می‌دهد و نیازی به تعهد به ایالت خاصی ندارید.
• اگر شغل شما در لیست ایالتی است یا امتیازتان کم است، ویزای 190 می‌تواند شانس شما را افزایش دهد. حمایت ایالتی علاوه بر امتیاز اضافی، فرآیند دعوت‌نامه را تسریع می‌کند.
• اگر به دنبال آزادی کامل هستید، ویزای 189 به دلیل عدم وجود محدودیت در محل اقامت، انتخاب بهتری است.
• اگر به دنبال فرصت سریع‌تر هستید، ویزای 190 به دلیل حمایت ایالتی و فرآیند ساده‌تر برای برخی مشاغل، ممکن است مناسب‌تر باشد.
• اگر قصد زندگی در ایالت خاصی دارید، ویزای 190 مناسب‌تر است. این ویزا نه‌تنها نیازهای شما را برآورده می‌کند، بلکه ایالت مربوطه نیز از تخصص شما بهره‌مند می‌شود.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

ویزای 189 و 190 هر دو از بهترین گزینه‌ها برای مهاجرت کاری به استرالیا هستند، اما هر کدام شرایط و مزایای خاص خود را دارند:

• ویزای 189 گزینه‌ای مناسب برای افرادی است که به دنبال آزادی کامل در محل اقامت و کار هستند و امتیاز کافی برای رقابت در سیستم SkillSelect دارند. این ویزا نیاز به اسپانسر ندارد و فرآیندی مستقل دارد.
• ویزای 190 با ارائه 5 امتیاز اضافی از طریق اسپانسری ایالتی، برای متقاضیانی که امتیازشان کمتر از حد موردنیاز است یا شغلشان در لیست ایالتی قرار دارد، گزینه‌ای جذاب‌تر است. البته این ویزا تعهد اولیه به ایالت اسپانسر را نیز به همراه دارد.

نکات کلیدی برای درخواست ویزا

• بررسی لیست مشاغل: مطمئن شوید شغل شما در لیست مشاغل بلندمدت (MLTSSL) یا لیست‌های ایالتی قرار دارد. شغلتان مشخص می‌کند که برای کدام ویزا واجد شرایط هستید.
• ارزیابی امتیازات: امتیازتان را بر اساس عوامل مختلف (سن، تخصص، مدرک تحصیلی، سابقه کار و مهارت زبان انگلیسی) محاسبه کنید. اگر امتیاز شما به حد نصاب نمی‌رسد، بررسی کنید آیا با اسپانسری ایالتی 5 امتیاز اضافی دریافت می‌کنید یا خیر.
• انتخاب ایالت اسپانسر (برای ویزای 190): اگر ویزای 190 را انتخاب می‌کنید، شرایط اسپانسری ایالت‌ها را مطالعه کنید. ایالت‌ها ممکن است الزامات خاصی مانند سابقه کار در ایالت، توان مالی، یا تعهد به زندگی در آن منطقه داشته باشند.
• ثبت درخواست EOI (Expression of Interest): برای هر دو ویزا، باید درخواست علاقه‌مندی (EOI) خود را در سیستم SkillSelect ثبت کنید. اطلاعات شما در این سیستم بر اساس امتیاز و نیازهای ایالتی بررسی می‌شود.
• مدارک کامل و معتبر: مدارک تحصیلی، ارزیابی مهارت شغلی، مدارک زبان انگلیسی (مانند IELTS یا PTE)، و سایر اسناد لازم را به دقت تهیه کنید. هرگونه نقص در مدارک می‌تواند باعث تأخیر یا رد درخواست شود.
• مشورت با کارشناسان مهاجرت: برای اطمینان از صحت فرآیند و افزایش شانس موفقیت، بهتر است با وکیل مهاجرت یا کارشناس معتبر مشورت کنید.

تصمیم‌گیری بین این دو ویزا به شرایط فردی شما بستگی دارد، از جمله شغل، امتیازات، اهداف بلندمدت و تمایل به زندگی در یک ایالت خاص. اگر شغل شما در لیست بلندمدت است و امتیاز کافی دارید، ویزای 189 می‌تواند انتخاب بهتری باشد. اما اگر شغل شما در لیست ایالتی قرار دارد یا به امتیاز اضافی نیاز دارید، ویزای 190 بهترین گزینه است.

در نهایت، برنامه‌ریزی دقیق، بررسی شرایط شخصی و مشورت با کارشناسان مهاجرت می‌تواند فرآیند مهاجرت شما را تسهیل کند. انتخاب درست ویزا می‌تواند آینده شما و خانواده‌تان را در استرالیا به بهترین شکل ممکن رقم بزند.

درخواست مشاوره